*☆•Sometimes Love Just ain't Enough★*

 

Ode my family / Artist by The Cranberries

 

Understand the things I say, don’t turn away from me,
‘Cause I’ve spent half my life out there, you wouldn’t disagree.
Do you see me? Do you see? Do you like me?
Do you like me standing there? Do you notice?
Do you know? Do you see me? Do you see me?
Does anyone care?

Unhappiness where’s when I was young,
And we didn’t give a damn,
‘Cause we were raised,
To see life as fun and take it if we can.
My mother, my mother,
She hold me, she hold me, when I was out there.
My father, my father,
He liked me, oh, he liked me. Does anyone care?

Understand what I’ve become, it wasn’t my design.
And people ev’rywhere think, something better than I am.
But I miss you, I miss, ’cause I liked it,
‘Cause I liked it, when I was out there. Do you know this?
Do you know you did not find me. You did not find.
Does anyone care?

Unhappiness where’s when I was young,
And we didn’t give a damn,
‘Cause we were raised,
To see life as fun and take it if we can.
My mother, my mother,
She hold me, she hold me, when I was out there.
My father, my father,
He liked me, oh, he liked me.

P.s. 

Although  where  you  are,

I’m  still  your  lovely  daughter

now  &  forever…

P.s.2 

I  feel  like  tonight  is  too  long  and  no  have  the  shine,  noboby  beside…

It’s  a  lonely  birthday…umm, I’m  o.k.!!

Even  if  I  cannot  see  you  and  I  don’t  know  where  you  are

you’re  always  still  in  my  heart.

"HAPPY  BITHDAY  MY  26  YEARS  OLD."

5 th  October  2008 / 02.26 a.m.

The Confuse between Believe or Conflict in my mind.

ในที่สุด…เราก็รู้จริงๆว่าเราต้องการทำอะไร ที่ไหน ยังไง เหตุผลเพราะอะไร?

แต่จนวันนี้ก็ยังไม่เข้าใจ ว่าทำไม ใครๆ ถึงไม่ฟังคำชี้แจงของเราบ้างเลย

เดือนนึงที่ผ่านมา…ตกอยู่ในสภาวะกดดันสุดๆ มันเหมือนกับ โดนบีบคั้น…

มันเหมือนความคิดเห็นของเรา…มันไร้ค่าในสายตาคนอื่นๆ แม้แต่คนใกล้ตัว

 

ในเมื่อเหตุผล ตั้งอยู่บนพื้นฐานของความไม่เข้าใจ

แล้วเราจะทำยังไงดี?

 

"การที่ต้องลงมือทำอาหาร ในสิ่งที่คนอื่นเค้าเตรียมเครื่องปรุงไว้ให้หมดแล้ว…มันไม่สนุกเอาซะเลย"

 

มันเหมือนกับ คนอื่นๆ พยายามจะจับเราไปวางไว้ตรงไหน ที่ไหนก็ได้

เหมือนจะบอกว่า เออ มีอะไรให้ทำ เอ็งก็ทำๆไปเหอะน่ะ – * – เลือกจังเลย แสสสส…

 

คนโน้นหางานธุรการมาให้…อีกคนหางานเซลล์มาให้ ส่วนอีกคน บอกว่าไปรับราชการที่บ้านเราดีมั้ย? – -*

เออ…เอาเข้าไปแต่ละอย่าง ชีวิตเรา…มันจับฉ่ายขนาดนั้นเลยหรอว่ะ?

 

ขอขอบคุณจากใจจริงในความหวังดี…ของทุกๆท่าน

แต่ลึกๆในใจ…ก็สงสัยนะ  เคยถามกรุกันก่อนบ้างรึป่าวว่าอยากทำมั้ย? ทำได้มั้ย? ชอบมั้ย?

ความชอบในสิ่งที่ทำ เราถือว่าเป็นเรื่องสำคัญมาก

เพราะมันหมายถึงความสุขของชีวิตการทำงานและอนาคตของเราเองทั้งนั้น

ที่เราพยายามจะบอกทุกๆคนคือ…มันไม่ใช่ว่า เฮ้ย เอ็งจบนิเทศฯมาหรอ? ช่างแม่ง งานหายาก

เพราะฉะนั้น มาขายประกัน กันเถอะพวกเรา – -* กำเวง

ถ้าสมมติว่า เราไปทำตามที่ทุกๆท่านเสนอมาจริงๆ…ชอบรึก็ไม่ สักแต่ว่าขอให้มีงานทำ

แล้วถ้าหากวันนึง เกิดมีอะไรผิดพลาดขึ้นมา ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลหรือปัจจัยใดๆ ใครผิด ใครเสีย

เสียทั้งคู่ไง ทั้งคนทำ…ทั้งคนฝากงานให้

เคยได้ยินสำนวนฝรั่งสำนวนนึง…เค้าบอกว่า

"คุณไม่ควรอาสาไปขับรถ…ถ้าหากคุณไม่ใช่พนักงานขับรถ"

หรือหมายความตรงๆก็คือคุณไม่ควรสาระแน…ในสิ่งที่คุณไม่ได้ถนัดกับมันจริงๆนั่นแหละ

 

"Working and mistake are always together, because no one can do the right thing all time."

การทำงาน กับเรื่องผิดพลาดมันเป็นของคู่กัน…

เพราะบนโลกนี้ ไม่มีใครที่จะสามารถทำสิ่งที่ "ถูกต้อง" ได้ตลอดเวลาหรอก

 

"เฮ้ย…เอ็งอย่าเลือกงานนักเลย…แสส ว่างงานเสือกจะเลือกแต่ที่หรูๆอีก!" – * –

 

คำพูดสั้นๆแค่ไม่กี่คำของใครคนหนึ่ง…แต่ฟังครั้งเดียว ดังก้องหูทุกคืนก่อนนอน

สรุปคือ…ปลง!

 

ในเมื่อทุกๆคนพยายามจะมาเครียดกับอนาคตของกรุนัก…กรุก็จะปลงแล้ว

มันอะไรกันนักหนาวะเนี่ย…>"<

 

นานมาแล้ว…ผู้ชายคนหนึ่ง มีพู่กันและจานสีอยู่ในมือ

เขาส่องกระจกและเริ่มวาดภาพ Portrait (ภาพคน ครึ่งตัว)ของตัวเอง ตามเงาสะท้อน

และเขาได้ส่งรูปนั้น ไปให้หญิงอันเป็นที่รัก ที่อยู่ไกลแสนไกล

จากวันนั้น เขาก็รักที่จะวาดภาพตัวเองและภาพอื่นๆ เขาวาด วาด และวาด

ภาพวาดที่มีชื่อเสียงมากที่สุด คือ ดอกทานตะวัน (Sun Flower)

กว่าศตวรรษแล้ว ที่ทุกคนบนโลก รู้จักชื่อเสียงจิตรกรผู้โด่งดังคนนี้เป็นอย่างดี

นามของเขาคือ Wanko (แวนโก๊ะ)

 

สิ่งที่ใจมนุษย์ทุกคนตามหา…นั่นคือได้ลงมือทำ ในสิ่งที่ตัวเองวาดฝันไว้

ถ้าวันนั้น แวนโก๊ะ ไม่หยิบพู่กันขึ้นมา ไม่ลงมือวาดภาพ และเลือกที่จะเก็บคิดถึงคนรักไว้ในใจแทนการส่งภาพวาด

หากเป็นแบบนั้น ก็คงจะไม่มีชื่อ แวนโก๊ะ อย่างที่เรารู้จักกันในวันนี้….

 

"สิ่งที่ใจมนุษย์ทุกคนตามหา…นั่นคือได้ลงมือทำ ในสิ่งที่ตัวเองวาดฝันไว้…"

หนทางข้างหน้า…อาจไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ มีอะไรรออยู่บ้างก็ยังไม่รู้

แต่ไม่ว่าจะเกิดอุปสรรคดๆ ถ้าใจเลือกที่จะไปแล้ว ต้องรับมือกับมันให้ได้…

 

I think therefore I am… "ฉันจะเป็น ในสิ่งที่ฉัน ตั้งใจจะเป็น"

 

นี่ละ…ตัวกรู!

 

ตัดสินใจละ แพ็คกระเป๋า…เตรียมตัวเดินทางสู่แดนไกล! (>"<)/

 

จบ…สบายใจ…ไปนอน (-_-)Zzz

 

 

BENZ / 17th September 2008 / 03.17 a.m.

 

P.s. ฝนตกปรอยๆทั้งวันทั้งคืน…

ท้องฟ้าดูครื้มลงไป ตั้งแต่วันที่เธอไม่อยู่

"Wherever you are,  I’ll always missing you…"

 

IF / Bread

 

If a picture paints a thousand words,
Then why can’t I paint you?
The words will never show the you I’ve come to know.
If a face could launch a thousand ships,
Then where am I to go?
There’s no one home but you,
You’re all that’s left me too.
And when my love for life is running dry,
You come and pour yourself on me.

If a man could be two places at one time,
I’d be with you.
Tomorrow and today, beside you all the way.
If the world should stop revolving spinning slowly down to die,
I’d spend the end with you.
And when the world was through,
Then one by one the stars would all go out,
Then you and I would simply fly away

 

ตอนนี้ฟังเพลงนี้ แล้วจะคิดถึงใครบางคนมากเป็นพิเศษ

ชอบประโยคนึงในเพลงที่ว่า

if a man could be two place at one time, I’d be with you

แปลว่า…ถ้าหากคนๆหนึ่ง สามารถอยู่ใน 2 ที่ได้ในเวลาเดียวกัน…ฉันจะไปอยู่กับเธอ

วันก่อนมีเรื่องงี่เง่า และเรื่องแปลกๆเกิดขึ้น ติดๆกัน

เรื่อง 2 เรื่อง ที่ไม่แน่ใจว่าทำให้ดีใจหรือจะอับอายเพราะความงี่เง่าของตัวเองดี?

ความงี่เง่ายังคงเดิม…แต่ว่าความคิดถึง ยังคงอยู่

เธอเอง…ก็ยังคงอยู่

ฉัน…อยากเป็นผู้หญิง…ที่สามารภบอกเธอว่า "คิดถึง" ได้อย่างเต็มคำ

อยากให้เธอรับรู้บ้าง…ว่าคนๆนี้ คิดถึงเธอ มากมายเหลือเกิน…

เฮ้อ…อยากหายตัวเป็นอากาศได้จังเลย

 

 

Benz 15 Sep 2008 / 03.26 a.m.

 Over…

คุณเคยคิดถึงใครมากๆไหม? คิดถึงเค้ามากๆโดยที่เค้าไม่เคยรับรู้…

คิดถึงเค้ามากๆ…แต่เค้าคิดถึงแต่คนอื่น

คิดถึงเค้ามาก…มากยิ่งกว่าความรู้สึกเกินคำว่า..เพื่อน

น่าตลกจังที่ยังคิดถึงเธออยู่…ทั้งๆที่เธอ

ไม่เคยมองฉัน…ในฐานะผู้หญิงคนหนึ่งเลย

ไม่มีสักครั้ง…ไม่เคยเลย

มันเป็นเรื่องน่าเศร้า แต่ในความเศร้า ลึกๆข้างในก็ยังมีความสุขนะ

ฉันมีความสุขที่ได้เห็นเธอเดินทางไปสู้สิ่งที่ตั้งใจ

ฉันดีใจที่ได้เห็นเธอได้ทำในสิ่งที่เธอชอบ

ฉันยิ้มเวลาที่นึกภาพว่า…ป่านนี้เธอจะกำลังทำอะไรอยู่นะ?

ฉันหัวเราะเมื่อตอนเธอบอกว่าฉันน่ารำคาญ

ฉันแกล้งหัวเราะ ในขณะที่หัวใจฉันกำลังร้องไห้…

เธอบอกว่า เพราะความงี่เง่าของฉัน ทำให้เรามิอาจพบเจอกันได้อีก

จากนั้น เราก็ไม่เคยเจอกันอีกเลย…ไม่มีแม้เพียงคำพูดจากันสักคำ

1 ปี ผ่านไปแล้ว…ที่ฉันมีเธอได้ แค่ในความทรงจำ

ก็ไม่เป็นไรนะ สำหรับฉัน อย่างน้อยแค่ได้รู้ว่าตอนนี้

เธอสบายดี…นั่นก็เพียงพอแล้ว

ขอบฟ้าฝั่งที่เธออยู่ทางนู้นมันจะจบลงที่จุดเดียวกันกับที่ฉันมองอยู่ไหมนะ?

ไม่ว่าตอนนี้เธอจะอยู่ที่ไหน ขอให้เธอโชคดี

"ฉันรักเธอนะ"

P.S.  DEDICATE  FOR  MY  MAN  WHO  IS  TAUGHT  ME  KNOW  THE  MEAN  OF  "LOVE".

Benz   01.08a.m. 10 Aug 2008

*ดอกกุหลาบ ก้านล่องหนไปแระ ขี้เกียจแก้ 55+*

Sometimes…

something never give us happy

although we’ve been waiting for them…

 for all our life time,

"I ‘m really missing you."

ตื่นนอนตอนเช้า ไม่อยากมาทำงานเร๊ย

แต่สุดท้ายก้อต้องตื่น…มามี๊สอนว่าหน้าที่ต้องมาก่อน

รีบเหาะมา เจ้านายก้อไม่มาซะงั้น  – -*

วันนี้ใช้เวลาผ่านไปอย่างเอื่อยๆ…เปื่อยๆ

แล้วเธอก้อ "ปิ๊ง!" onlineเข้ามา*-*

ถึงไม่รู้ว่าเธออยู่บนซีกไหนบนโลกใบนี้

ให้เธอรู้ไว้ว่า…เธอทำให้คนๆนี้ยิ้มได้เสมอ

Because you are my inspiration.

"เพราะฉันมีเธอ…เป็นแรงบันดาลใจ"

God bless you. (คิดถึง…ที่ซู๊ดดด!)>"<

 from benz to benz

23 Jun 2008

05.37 p.m.